အျမင့္မွာ ေနလိုလွ်င္
ေလတိုက္၍ ေၾကြတတ္သည္။
အနိမ့္မွာ ေနလိုလွ်င္
ေျမြကိုက္၍ ေသတတ္သည္။
စကားႏွစ္တည္ကို
ၾကံစည္ယူလွ်င္ လူတို႔ခြင္ မွာ
နိမ္႔လွ်င္ လည္း ေမတာ္လြန္း၊
ျမင့္လွ်င္ လည္း မလွ်ာ္လြန္း။
ႀကီးလြန္းလွ်င္ အလြန္ဝ၊
ငယ္လြန္းလွ်င္ အလြန္လ်။
ဝလြန္းလွ်င္ မတင့္တယ္၊
လွလြန္းလွ်င္ မသပၸာယ္။
မငယ္-မႀကီး, မနီး-ေမဝး, ေမႏွး-မလွ်င္, တံငါလုလင္ မွ်ားႀကိဳးငင္ သို႕
ဆင္ျခင္ စည္းေစာင့္ ဝမ္းထဲေျဖာင့္ေလာ့။
ႏႈတ္ေၾကာင့္ ေသ၊
လက္ေၾကာင့္ ေၾက၊ ဆိုေခ်၏ တခ်က္။
တိမ္နက္နီးေဝး အႀကီးႏွင့္ေအသး တန္ေသာ္ကား-ေဆး၊ လြန္ေသာ္-ေဘး။
(မံုေရြးဆရာေတာ္ ေမတၱာစာ)
No comments:
Post a Comment